یه وقتایی معلوم نیس حواسم پرته کجاست؟

زیر پل سیدخندان روبروش وایسادم و زل زدم تو چشماش...

نگام میکنه، مثه همیشه ساکت و آرومه.

همیشه حالت صورتش با حال و هوایه دل من تغییر میکنه!!!!

شادم و پره ذوق، اونم داره میخنده...از همون خنده های ریز و مردونه.

پشیمونم و دلم گرفته، ی اخمی تو ابروهاش گره خورده که ته دلمو میلرزونه...

 نمیدونم چرا هر وقت و هرجا که میبینمش پاهام سست میشه و زل میزنم تو چشماش؟

یه وقتایی معلوم نیس حواسم پرته کجاست...

دیروز دیدمش، ی پیشونی بند قرمز یا زهرا بسته بودو میخندید...باد میخوره تو صورتمو و منم باهاش میخندم...موهامو زدم پشت گوشم، چشمک زدمو بلند گفتم چاکرم سردار.

وانیا نوشت: خیلی وقتا سر مزارش که میرم حالم بی حد و اندازه خوب میشه.