من یه تیکه از آسمونم

حالم بدجوری گرفته بود، حس خوبی نداشتم از پنجره بیرونو  نگاه کردم آسمونم بدجوری حالش گرفته بود، هوا ابریه ابری بود.

کوچیکتر که بودم همیشه نیگا کردن به آسمون برام لذت بخش بود،لذت بخش بخاطر ابرها و  شکلهایی که میساختن گاهی ساعتها به آسمون خیره میشدم تا شکل هر ابر رو به یه موجود شباهت بدم. من از این کارم خیلی لذت میبردم حرکته ابرها دنبال ابرها دویدن گاهیم زمین خوردن!

اما هرچی بزرگتر شدم نیگام پایینتر افتاد و سر به زیر شدم.

اونقدر سرگرم زمین شدم که الان که دارم به آسمون نیگا میکنم انگار این اولین بار که دارم میبینمش مثه کسی که تمام عمرشو تو سیاه چال بوده و اصلا آسمون رو ندیده!

تصمیم گرفتم از خونه برم بیرون تا یکم قدم بزنم- مثه همیشه مقصد خاصی نداشتم فقط میخواستم راه برم نمیدونم شاید میخواستم دق و دلیمو  سر زمین خالی کنم و با هر قدمی که بر میدارم محکم بکوبم تو سر اون بیچاره!شاید آروم بگیرم.

بیرون از اتاق که رسیدم سرمای پاییزی خزید زیر پوستم ، ریز خندیدم!

این اولین لبخند امروزم بود، آخه همیشه حسه خوبی بهم دست میده وقتی از سرما بخودم میپیچم وقتی تو خودم فرو میرم مثه یه لاک پشت!

هنوز چهارتا قدم تو سرزمین نزده بودم که صورتم خیس شد!

یکم فکر کردم دیدم گریم که نمیاد چون حس وحالم با 5دقیقه پیش خیلی فرق میکرد

بازم فکر کردم؟

یاد ابرا افتادم و اون بالا بازم سرم به زمین گرم شده بود و فراموشش کرده بودم.

این اولین بارونه پاییزی امساله و اینم اولین قطرش روی صورت من!

تو بهترین حالت میتونی تصور کنی که اولین قطره از بارون پاییزی روی صورت تو چکیده و تو شاید یکم احساس خوسبختی بکنی!

دستمو بردم جلوتر و منتظر موندم، یه قطره... دوتا.... سه تا............

وقتی همه جمع شدن یهو همه رو خوردم.بعد یکم جویدم و بعدش چشمامو بستم و آروم قورتشون  دادم.

احساس کردم که یه تیکه از آسمون پرید تو وجودم این بهترین حس امروزم بود.

حالا منم اون بالام درست پیشه ابرای بچگیم من یه تیکه از آسمونو خوردم !

من یه تیکه از آسمونم.

چشممو که باز کردم بازم خندیدم اما اینبار یکم بلندتر.

نیگاهای مردم دوروبرمو بدل نگرفتم ، آخه اونا نمیفهمن من چه حسی دارم.

هنوز به سرکوچه نرسیدم، راه افتادم سمت خونه،اما الان حالم خوبه چون من یه تیکه از آسمونم.