برای فردای حافظه ام
برای فردای حافظه ام

برای فردای حافظه ام

دریا در من2


لالالالا دیگه بسه گل لاله

 

نخواب ای حسرت سفره گل گندم

نباش تو دالونای قصه سردرگم

نخواب رو بالش پرهای پروانه

که فریاد تو رو کم دارن این مردم!

                                                   لالالالا دیگه بسه گل لاله

                                                           بهار سرخ امسال مثل هر ساله

                                                                 هنوزم تیر و ترکش قلب و میشناسه

                                                                هنوز شب زیر سرب و چکمه می ناله


نخواب آروم گل بی خار و بی کینه

نمی بینی نشسته گوله تو سینه

آخه بارون که نیست، رگبار باروته

سزای عاشقه خوبه ما اینه؟

                                                                    نترس از گوله ی دشمن گل لادن

                                                                    که پوست شیره پوست سرزمین من

                                                                    اجاق گرم سرمای شب سنگر

                                                                    دلیل تا سپیده رفتن و رفتن


نخواب آروم گل بادوم ناباور

گل دلنازک خسته، گل پرپر

نگو باد ولایت پرپرت کرده

دلاور قد کشیدن رو بگیر از سر

                                                                       دوباره قد بکش تا اوج فواره

                                                                       نگو این ابر بی بارون نمیذاره

                                                                       مث یار دلاور نشکن از دشمن

                                                                      ببین سر میشکنه تا وقتی سر داره


نذاشتن هم صدایی رو بلد باشیم

نذاشتن حتی باهم دیگه بد باشیم

کتابای سفید رو دوره میکردیم

که فکر شبکلاهی از نمد باشیم

                                                                   نگو رفت تا هزار آفتاب هزار مهتاب

                                                                   نگو کو تا دوباره بپریم از خواب

                                                                   بخوون با من نترس از گو له ی دشمن

                                                                   بیا بیرون بیا بیرون از این مرداب     

نگو تقوای ما تسلیم و ایثاره

نگو تقدیر ما صدتا گره داره

به پیغام کلاغای سیاه شک کن

که شب جز تیرگی چیزی نمی آره

                                                                 نخواب وقتی که هم بغضت به زنجیره

                                                                 نخواب وقتی که خون از شب سرازیره

                                                                 بخوون وقتی که خوندن معصیت داره

                                                                 بخوون با من، بیا با من، نگو دیره

سکوت شیشه های شب غمی داره

ولی خشم تو مشت محکمی داره

عزیز جمعه های عشق و آزادی

کلاغ پر بازی با تو عالمی داره...

شهیار قنبری،دریا کنار،1980-1350

 

پی.نوشت:یکی از  ترانه هایی که دوستش دارم با صدای خود شهیار.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد