دوستت دارم،آبجی کوچیکه!!

اختلاف سنیمون به دو سال نمیرسه،دقیقا دوسال تحصیلی و 20 ماه شمسی...بهترین حسنش این بود که باهم بزرگ شدیم و قد کشیدم و حالا شدیم این...اون از من بزرگتره و البته شیطونتر...همیشه آتیشا رو اون میسوزوند...فش و کتکشو من میخوردم...لامصب بلد بود قصر در بره...اما من همیشه پخمه بودم...وقتی اشتباهی میکردم همونجا سرجام وایمیسادم و دستگیر میشدم...دارم از آسی حرف میزنم...آبجی سومی همونی که 20 ماه قبل از ته تغاریه خونه بدنیا اومد...دختر اردیبهشت...

هنوزم وقتی میرم حموم و به بدنم صابونم میزنم اولین چیزی که میاد تو ذهنم خاطره هایی که باهم داشتیم وقتی که کوچولو بودیم و مامان دوتایی میبردمون حموم و نوبتی میشستمون...نمیدونم اون یادش میاد یا نه؟ وقتی تموم عشقمون این بود که تو حموم مامان به بدنمون صابون بزنه و عروس بشیم...سرتاسر بدنمون که پره کف میشد یه گوشه وایمیسادیم و هی همدیگه رو نیگاه میکردیم و میخندیدیم...خدا خدا میکردیم تا مامان آب نریزه تا لباس عروسامون شسته بشن...شب عروسیش وقتی تو لباس عروس دیدمش بغض کردم...اما اینبار لباس عروسش واقعی بود...تا آخر مجلس چندبار رفتم درگوشش گفتم این دیگه واقعیه، کسی نمیتونه آب بریزه و پاکش کنه ؟!!!اما تو اون هیاهو صدام به گوشش نمیرسید انگار...بعد از عروسی وقتی رفت،دلم گرفت..اومدم تو اتاق مشترکمون...تختش، کمدش، کتاباش...خسته تر از اونی بودم که تا صبح بخام زل بزنم به اونا....صبح که از خواب پاشدم اولین کاری که کردم تک نفره کردن اتاق بود...تخت و وسایلشو جمع کردم و بردم سرداب...همونجایی که 12تا پله داره و میره تو زیرزمینی که هیچوقت پاشو اونجا نذاشت...میگفت میترسه از اون پله ها و اون همه تاریکی...همیشه منو میفرستاد به یه بهونه ای تو سرداب و بعد چراغو خاموش میکرد و صداهای عجیب غریب در میاورد...منم عین این خنگا میترسیدم...به همین راحتی تنها شدم...هرچند از همون موقعیه که رفتم یه شهر دیگه دانشگاه از هم جدا شدیم و من تنها شدم یا از چندسال قبلش که عاشق شد...تو مدت دانشجویی فقط موقعه فرجه ها کنار هم بودیم اما حرف بی حرف فقط کتاب و درس...بعدشم که فقط تلفن...حرفایی که بمن نمیزد و به اون میگفت...عقد کنون...جهزیه...خونه ی جدید...دورشد ازمن...اما هنوزم رابطه مون صمیمی تر از الی و ارمغانه شاید بخاطره همون 20ماه شمسی باشه که بهم نزدیکتریم...امشب شب تولده آسی خواهر کوچولومه...برا من کوچیکه، خب از بین سه تاشون کوچیکتر از بقیه است...هنوزم تولدهای بچگی یادم نمیره دخترخاله و پسرخاله همه قد و نیم قد به فاصله های چندماه از هم، پشته یه کیک کوچیک...تو هیچ کدوم از عکسا معلوم نیست دقیقا تولده کیه اونم شاید از لباسای زمستونی یا تابستونی بشه فهمید که با این حساب 5نفرمون زمستونی هستیم و بقیه درهم...یادش بخیر وقتی فرگاز اومده بود دیگه اون کیک دوطبقه ها که خاله درست میکرد جاشو داد به یه کیک بزرگه خامه ای، کیکی که وقتی نوبت خوردنش میشد انگار به رگبار بسته بودنش ازبس انگشت کوچولو توش فرو رفته بود...نمیدونم یادش میاد؟ همون کیک دوطبقه ها رو که خاله با کیک پز درست میکرد بعد 4تا استکان کمر باریک میذاشت بینش و میگفت کیک دوطبقه، یا اون ضبط قدیمی آقاجون که صداش در نمیومد، نواربرامون میذاشتن وهمه اون وسط مثه غربتیا میرقصیدیم.من،تو،مژی،راضی،رضا،الی،ارمغان و هانی کوچولو...

الان از اون موقه بیست و چند سال میگذره...  امشب تولد 27سالگیتو جشن میگیری...9روز دیگه هم تولد حامد عزیز هست...تولدتون مبارک...آرزوم همیشه این بوده که همیشه کناره هم خوش باشین...مشکلاتو باهم حل کنید و برید جلو...همینجور که از صفر شروع کردین و الان خیلی چیزا دارین...دوستتون دارم.